Dworek wybudowany w XIIX gdzie tworzyli :

Przed remontem

Unikalne freski

Tu tworzyli

Andrzej Lenik, urodził się w 1864 r. w Krościenku Niżnym pod Krosnem (dziś w granicach miasta), zmarł w Krośnie w 1929 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Rzeźbiarz, snycerz. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni rzeźbiarskiej profesora Walerego Gadomskiego. W 1887 r. wystawiał swoje prace na wystawie sztuki polskiej w Krakowie. Po ukończeniu studiów powrócił w rodzinne strony i zamieszkał w Krośnie. Założył tutaj pracownię artystyczno-rzeźbiarską, która specjalizowała się w wykonywaniu elementów wystroju i wyposażenia kościołów. Od 1899 r. mieściła się ona w nowo zbudowanym domu przy ulicy Lwowskiej w Krośnie, ozdobionym godłem Ars longa vita brevis . Zakład ten z powodzeniem funkcjonował do wybuchu I wojny światowej, jednak następne lata przyniosły zmniejszone zainteresowanie jego wyrobami. Lenik jako wykształcony artysta posiadał biegłość warsztatową, co pozwalało mu wykonywać zróżnicowane zadania, a jednocześnie utrzymywać wysoki poziom artystyczny. W jego pracach przeważa styl neogotycki ale tworzył też prace charakterze neorenesansowym i neobarokowym. Ważną rolę w działalności Andrzeja Lenika odegrała współpraca z architektem Janem Sas Zubrzyckim. Lenik wykonywał elementy wyposażenia do kościołów wznoszonych przez Sas Zubrzyckiego, realizując projekty zarówno architekta jak i swoje. Sprzęty wykonane w pracowni Lenika zdobiły wnętrza wielu świątyń na terenie dawnej Galicji, m.in. w Jasionce (1904), Rymanowie (1909), Krościenku Wyżnem, Bobowej, u misjonarzy w Tarnowie, u dominikanów w Czortkowie, Jadownikach i Ciężkowicach. Artysta w swojej pracowni wykonywał również liczne nagrobki, figury świętych i pomniki, m.in. kamienny obelisk z popiersiem Tadeusza Kościuszki na zamku w Odrzykoniu (1894) oraz pomnik ku czci powstańców styczniowych na cmentarzu w Krośnie (1893), wzniesiony według projektu Napoleona Nawarskiego.

Sas Zubrzycki Jan, urodzony w 1860 r. na Podolu, zmarł w 1935 r. we Lwowie, pochowany jest na Cmentarzu Łyczakowskim. Architekt, teoretyk architektury, inwentaryzator, konserwator sztuki. Ukończył wydział architektury Politechniki Lwowskiej. Do 1912 r. pracował w Urzędzie Budownictwa w Krakowie, następnie został profesorem historii architektury na Politechnice Lwowskiej. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Założył i prezesował Towarzystwu Opieki nad Zabytkami Sztuki i Kultury we Lwowie. Opublikował liczne prace zawierające m.in. rozważania na temat polskiego stylu narodowego. Wskazywał na oryginalne, rodzime cechy polskiej architektury. Jako architekt tworzył głównie w duchu modnego wówczas neogotyku. Projektował okazałe kościoły, opracowywał też projekty świeckich budowli użyteczności publicznej i budynków na zamówienia prywatne. Badał polskie style budownictwa monumentalnego i drewnianego. Był świetnym rysownikiem, akwarelistą i fotografikiem. Na jego artystyczny dorobek składa się około 40 kościołów wybudowanych i około 20 przebudowanych na terenie Małopolski, Podola i Bukowiny, w stylu neogotyku "nadwiślańskiego" lub neorenesansu "zygmuntowskiego". Zaprojektował m.in. kościoły w Czortkowie, Jedliczach, Jordanowie i Krakowie oraz ratusze w Jordanowie, Myślenicach, Niepołomicach i Zatorze. Szczególnie wiele realizacji Sas Zubrzyckiego mamy na terenie diecezji tarnowskiejm. Są to kościoły w Bielczy, Borzęcinie, Bruśniku, Ciężkowicach,Jadownikach Podgórnych, Łapczycy, Nowym Sączu-Biegonicach, Otfinowie,Piotrkowicach, Porębie Radlnej, Porąbce Uszewskiej, Siedliskach-Bogusz,Szczepanowie, Szczurowej, misjonarzy w Tarnowie i Wietrzychowicach. Architekt pracował też przy przebudowie kościołów w Szczucinie i Tarnawie oraz współpracował przy projekcie kościoła w Lubczy. Niestety Sas Zubrzycki by móc realizować swoje projekty, przyczynił się do zniszczenia kilku starych, czasem bardzo wartościowych kościołów.

Ich dzieła